Visietekst van de Galilea groep
• [Inleiding]Dit initiatief is ontstaan vanuit een gevoel van dankbaarheid en verantwoordelijkheid. Dankbaarheid omdat we beseffen dat wij ons geloof van anderen gekregen hebben en omdat we het geloof, zoals we dit hebben meegekregen, als een grote waarde in ons leven en voor onze samenleving ervaren. Verantwoordelijk voelen we ons voor wie na ons, deze mogelijkheden niet hebben gekregen.
• [Over dit geloof en de waarde ervan voor ons en de samenleving]Wij hebben geleerd de Bijbelse verhalen uit de Joods-Christelijke traditie te vertalen en te (her)interpreteren binnen een hedendaagse context en in overeenstemming met het huidige wereldbeeld en de verworvenheden van de wetenschap. De essentie van de boodschap was er niet minder krachtig door. We kwamen zo op het spoor van een bevrijdende levende God die met ons geschiedenis maakt. Een stem die ons oproept op te staan, op weg te gaan en ons niet bij het bestaande neer te leggen. Een appél om ons vrij te maken van macht, bezit en aanzien om er te zijn voor 'de ander', in de eerste plaats voor de meest kwetsbaren onder die anderen. En om zo de weg te volgen die Jezus ons is voorgegaan. Het is een geloof waarbij de zorg voor de ander centraal staat. En zo'n visie op geloof ervaren we als waardevol, ook voor onszelf, maar toch vooral voor de andere, dichtbij en veraf, nu en in de toekomst. Op die manier kan de Joods-Christelijke traditie, waarin onze Westerse samenleving uiteindelijk geworteld is, in zijn essentie, een bijdrage blijven leveren tot een betere samenleving, waar mensen in vrede, samen het leven leven.
• [Over onze vrees dat dit verloren zou gaan]Het is niet denkbeeldig dat deze boodschap, ook in zijn essentie, zou verloren gaan. Velen hebben deze boodschap leren kennen en waarderen dankzij mensen die binnen de kerkelijke structuren werkzaam waren, in religieuze bewegingen, binnen het onderwijs, door het aanbod van boeken en tijdschriften. Door allerlei evoluties in de cultuur, en mede door de tanende invloed van de kerk in onze samenleving, zijn deze kansen fel verminderd. Verder voorspellen de recente evoluties binnen de kerk, ook hier bij ons, weinig goeds. De richting die ingeslagen werd, staat voor een deel haaks op de inzichten zoals wij die in de voorbije periode van vernieuwing en herbronning hebben verworven. Ook de nieuwe vormen van spiritualiteit, zoals we die op vele plaatsen en onder verschillende vormen zien ontstaan, neigen heel sterk naar wat we zouden kunnen noemen een 'emo-religie' en ook dat is niet de richting die wij zijn ingeslagen en die we waardevol vinden.
• [Wat wilden we dan doen?]Het was de bedoeling ons vooreerst verder te verdiepen en te zoeken hoe we het geloof in de taal van deze tijd, in overeenstemming met de inzichten van deze tijd, telkens weer konden actualiseren, om door te geven aan huidige en toekomstige generaties. Bijzondere aandacht ging daarbij naar het bevrijdende van de boodschap en de betekenis van deze dynamische, maatschappijkritische visie. De zwakkere staat daarbij steeds centraal. Wat betekent onze verantwoordelijkheid hier, en hoever gaan we daarin? We waren er ons ten volle van bewust dat de uitdaging groot is. En we beseften ook dat onze bijdrage maar beperkt kon zijn. Maar anderzijds wisten we ook dat we niet alleen zijn. Er bestaan nog andere initiatieven met gelijkaardige doelstellingen. We hadden de intentie om daarmee in voeling te blijven.
• [Hoe wilden we dat doen?]Deze doelstellingen wilden we bereiken via een inhoudelijk aanbod, uitwisseling en ontmoeting. Het inhoudelijke aanbod kon via een spreker van buiten af, door het samen bekijken van een informatief programma dat bijvoorbeeld eerder te zien was op TV, het lezen en bespreken van interessante teksten die elders zijn verschenen, het bekijken en bespreken van een film, het bespreken van een boek dat we op voorhand hebben gelezen, ... Uitwisseling van onze bedenkingen bij deze inhoudelijke bijdragen, hoe we deze dingen ervaren, wat we ermee kunnen doen in ons eigen leven, ... gebeurde door gesprekken in kleine groepen. Ook andere werkvormen werden gebruikt. De ontmoeting zagen we als een wezenlijk onderdeel van het geheel. Vandaar dat we ook momenten voorzagen van gewoon samenzijn, bijvoorbeeld door het afsluiten van de activiteit met een gemeenschappelijke maaltijd.
• [Over de keuze van de naam voor deze groep]Na de dood van Jezus vinden Maria Magdalena en Maria een leeg graf. De engel zegt hen dat Hij bij het graf niet meer te vinden is, maar wel in Galilea, daar waar Hij heeft geleefd, mensen heeft doen opstaan en bevrijdende woorden heeft gesproken. Met de keuze voor de naam Galilea groep drukken we uit dat ook wij deze hoopvolle en bevrijdende boodschap willen en kunnen uitdragen, hier en nu. En dat wij geloven dat deze boodschap veel betekent, niet allen voor deze, maar ook voor toekomstige generaties.